|
SONDAŻ
Czy lubisz nieść pomoc dzieciom?
|
|
|
Piątek, 26 Września 2003
Leczenie dzieci chorych na gruźlice - Szpital w Otwocku
Jadąc z Warszawy Wałem Miedzyszyńskim w kierunku południowo-wschodnim mijamy piękne willowe miasteczko Józefow i wkrótce dojeżdżamy do Otwocka. Obie miejscowości, Otwock i Józefow, położone są wśród sosnowych, żywicą pachnących lasów i znane od dawien dawna ze wspaniałego klimatu. Choroby dróg oddechowych leczono tu od pokoleń. Utarło sie powiedzenie: "sam klimat tam leczy". A gdy Warszawa stała sie wielką aglomeracją, Otwock nazywano "płucami Warszawy."
W książkach krajoznawczych, starych podręcznikach medycznych, a także powieściach obyczajowych znaleźć można liczne na ten temat wzmianki, choćby w znanych utworach wspaniałego pisarza, laureata literackiej Nagrody Nobla (1978), Isaaca Bashevis Singera, ktory urodził się i mieszkał w Warszawie do czasów okupacji hitlerowskiej. Dowiadujemy się między innymi, że miejsce to przed II Wojną Światową cieszyło się tak wielkim powodzeniem, iż, w natenczas drewnianych otwockich domkach - pokoje trzeba bylo wynajmować na wiele miesiecy przed planowanym terminem. Warto wspomnieć, że w okresie międzywojennym, z inicjatywy pani marszałkowej Aleksandry Piłsudskiej, wybudowano tu pierwszy sanatoryjny pawilon dla osób chorych na płuca.
Tu właśnie, w Otwocku, leczymy nasze chore na gruźlice dzieci, przyjeżdżające w coraz większych grupach ze Wschodu w ramach polonijnego programu "Uratować Życie". Niestety, gruźlica stała się znów poważnym zagrożeniem życia i szerzy sie zwłaszcza wśród dzieci przebywających w dużych zbiorowiskach, a więc przede wszystkim w sierocińcach, wśród dzieci niedożywionych, pozostających w warunkach urągających zasadom higieny. Na leczenie tych sierot wydajemy w tej chwili gros zebranych pieniędzy. W roku 2002 leczyliśmy dzieci z Polskiej Szkoły w Tbilisi (Gruzja) oraz i sierocińców na Litwie. W roku 2003 przyjeżdżają znów sieroty z Litwy. Ilość zakażonych gruźlicą dzieci w litewskich sierocińcach sięga 50%. Cieszy fakt, że szereg osób z Polonii kanadyjskiej odwiedza dzieci w Otwocku podczas swoich własnych bytności w Polsce. Dzieci witają nas, jak własną rodzinę - jak rodzinę, która pomaga im odzyskać zdrowie.
Ordynator Oddziału, dr Krasińska, oraz cały zespół lekarski dr Muszyńska, dr Borowa i dr Jaroszewska-Cieślińska, to lekarze o ogromnym doświadczeniu i wielkim sercu. Dr Cieślinska jest w sposób szczególny związana z tym miejscem, bowiem ojciec jej, znany i ceniony warszawski pediatra, dr Franciszek Jaroszewski, był tu pierwszym polskim dyrektorem po II Wojnie Światowej, gdy Szwedzi wybudowali w Otwocku (w okolicy zwanej popularnie Teklinem) ośrodek dla leczenia gruźlicy dziecięcej. Zwano to miejsce wówczas wioską polsko-szwedzką. Obok swej pracy zawodowej dr Jaroszewski zajmował się także higieną szkolną i roztaczał swą opiekę nad domami dziecka. Kochany przez dzieci, za swe zasługi został w r. 1990 odznaczony przez Kapitułę Orderu Uśmiechu.
Dziecięcy pawilon przeciwgruźliczy przyjęło się w Otwocku nazywać "Szpitalikiem w Teklinie". Tekst zamieszczony poniżej napisała na moją prośbę dr Jaroszewska-Cieślińska, aby przyblizyć nam warunki, w jakich dzieci tu przebywają. Zanim go przeczytamy, chciałabym zwrócić uwagę na bardzo istotny aspekt medyczny. Mianowicie, zarówno pod względem diagnostycznym, jak i leczniczym, gruźlica dziecięca ma swoją specyfikę. Nie można tak zwyczajnie przenieść całej medycznej wiedzy, metod diagnostycznych i sposobu leczenia z człowieka dorosłego na dziecko. Gruźlica dziecięca, to poprostu osobny dział.
Z pewnością każdy rodowity mieszkaniec Otwocka lub osoba związana ze służbą zdrowia wie, czym jest "Szpitalik w Teklinie". Jest on obecnie jedynym specjalistycznym oddziałem szpitalnym leczącym dzieci z chorobami płuc, jaki pozostal w Otwocku.. Mija właśnie rocznica jego istnienia. Tradycją otwockiego rejonu jest to, że słynie w Polsce jako ośrodek pulmonologiczny, uzdrowisko o niepowtarzalnym klimacie, już wiele lat temu zalecane osobom chorym na astmę, gruźlice i inne choroby dróg oddechowych. Tradycje te kontynuował kompleks sanatoryjno-szpitalny dla dzieci, wybudowany w roku 1946 przez Szwedów przy ulicy Borowej. Szczytowy okres dzialalności tej placówki ciągnął się od końca lat czterdziestych aż po koniec lat siedemdziesiątych. W owym czasie liczba łóżek szpitalnych sięgała 600. Szpital leczył dzieci z terenów północno-wschodniej Polski.
Pierwszy murowany budynek powstał w Teklinie w roku 1954. Celem tej oddzielnej budowy było odizolowanie dzieci chorych zakaźnie, hospitalizowanych na Borowej, przy jednoczesnym zapewnieniu im możliwie najlepszych warunków leczenia. Infrastruktura i całe zaplecze oddziału spełniało bardzo rygorystyczne na ten czas przepisy sanitarne, każda sala miała już wtedy oddzielną łazienkę, toaletę oraz przestrzeń (śluzę) łączącą sale z korytarzem. Ze względu na sytuację epidemiologiczną w ówczesnej Polsce, Szpitalik pracował na potrzeby całego rejonu.
W roku 1992 zlikwidowano drewniane pawilony szpitalne przy ulicy Borowej. Jednak nasz Szpitalik w Teklinie pozostał i stał sie jedynym obiektem pediatryczno-pulmonologicznym w Mazowieckim Centrum Leczenia Chorób Płuc i Gruźlicy. Leczone są tu dzieci do 16-go roku życia z chorobami układu oddechowego, w tym z gruźlicą. Oddział położony jest w ogrodzonym parku leśnym, w oddaleniu od drogi, poza aglomeracja miejska, a jednoczesnie blisko Warszawy. Pozostaje takze w oddaleniu od pawilonów z tzw. otwartą gruźlicą. Dzieci przebywają w bezpiecznych warunkach, mogą spacerować, korzystacć z placu zabaw i z boiska. Niemowlęta w ciepłe dni wystawiane są w łóżeczkach na taras. Sama infrastruktura budynku, między innymi bezpośrednie wyjście na taras z każdej salki, jest unikalna i zapewnia dobre warunki dla całodobowego kontaktu matki z chorym dzieckiem, zarówno w salce, jak i na dworze, co jest niezwykle ważnym elementem w procesie terapeutycznym.
Dzieci w wieku przedszkolnym mają zapewnioną opiekę wychowawczyń, starsze zaś dzieci przechodzą program szkolny. Z dziećmi współpracują pedagodzy i psycholodzy; organizują wspólne zabawy i gry, dzieci mają również zapewniony dostęp do gier i ćwiczeń komputerowych. Wszystko to, a przede wszystkim wspoólna praca całego zespołu medycznego, począwszy od pielęgniarek, salowych, fizjoterapeutki, do lekarzy, a takze ciepła atmosfera Szpitalika owocuje nie tylko dobrymi kontaktami z leczonymi tutaj dziećmi i ich rodzinami, ale także zainteresowaniem sponsorów oraz powiązaniami z innymi placówkami medycznymi. Szpitalik znalazł się w grupie 20 wyróżnionych oddziałów dziecięcych spośród 200 biorących udział w konkursie organizowanym przez Polskie Towarzystwo Pediatryczne pod hasłem "A w naszym szpitalu jest najlepiej". Wysoki poziom świadczonych specjalistycznych usług medycznych sprawia, że oddział w Teklinie współpracuje z klinikami Akademii Medycznej w Warszawie, z oddziałami dziecięcymi innych szpitali, oraz poradniami pulmonologicznymi. Szereg organizacji i osób prywatnych, zwłaszcza z grona rodziców leczonych na oddziale dzieci, stara sie wesprzec finansowo Szpitalik, co niejednokrotnie pomagało już Szpitalikowi w zaopatrzeniu w nowoczesną aparaturę diagnostyczną i leczniczą. Od dawna jednak wymaga doinwestowania sam budynek. Osoby zainteresowane wspieraniem Szpitalika prosimy o bezpośredni kontakt z ordynatorem Oddzialu lub Dyrektorem Szpitala pod telefonami: +48-22-779-02-00 lub +48-22-77936-33.
Czerwiec 2003, budynek Szpitalika doczekal sie wreszcie remontu. Dobiega on wlaśnie końca. Dzieci zostały chwilowo umieszczone w budynku zastępczym, zaś do nowo-wyremontowanych sal powrócą w lipcu. Sponsorzy są w dalszym ciągu mile widziani (chodzi o drobny sprzęt medyczny oraz bardziej nowoczesne wyposażenie dziecięcych pokoi, sali zabaw i wewnątrz-szpitalnej szkoły).
J.W
Źródło: "Expatria.pl"
|
|
Nie ponosimy odpowiedzialności za treść komentarzy
|
| leczenie dzieci |
|
|
|
| '~kama' o 2009-06-19 10:40:38 |
[ |
Zgłoś |
] |
|
|
W końcu ktoś poruszył temat leczenie dzieci bo od kiedy przeczytałam o tym artykuł na http://dziecko.netbird.pl/a/258/ 12007,1 chciałam dowiedzieć się czegoś więcej a znalezienie rzetelnych informacji wcale nie jest takie proste jakby się wydawało. Może ktoś podrzuci i więcej informacji, z góry dziękuję. |
|
| szpitalik w otwocku |
|
|
|
| '~matka' o 2009-07-21 13:09:00 |
[ |
Zgłoś |
] |
|
|
Nie wiem czy autor tekstu byl w tym szpitalu ale ja wlasnie z tego szpitala wyjachalam. jestem matka rocznego dizecka ktore bylo leczone w tym szpitalu. Warunki w szpitalu sa na poziomie tragicznym, salowe i pielegniarki minely sie chyba z powolaniem, sa nie mile, krzycza na dzieci a rodzicow traktuja jak niedojrzalyvh pacjentow. ogoleni panuje tutaj nielad organizacyjny, zeby dowiedziec sie czeogs wiecej o chorobie dziecka trzeba zalewac pytaniamni lekarza ktory krecac nosem zdawkowo udziela odpowiedzi. nie ma tytaj systemu codzinnych obchodow lekarzy, co utrudnia z nimi kontakt. mali pacjenci sa caly dzien zostawieni sami sobie, czasami tylko organizowane jest jakies wyjscie poza teren szpitala,
·przeczytaj dalszy ciąg komentarza· |
|
| ?? |
|
|
|
| '~Anonim' o 2011-02-04 18:02:42 |
[ |
Zgłoś |
] |
|
|
witam nazywam sie magda,moje roczne dziecko jest prawdopodobnie chore na gruzlice,po powyzszym artykule jeszcze bardziej boje sie tej choroby jak sobie mysle ze moje "szczescie" moze trafic w takie miejsce.czy to jest jedyny szpital w polsce gdzie mozna leczyc nasze pociechy?jesli ktoś wie coś wiecej na temam placówek zajmojącymi sie leczeniem dzieci na grużlice,prosze napisac.z gory dziekuje |
|
| gruzlica |
|
|
|
| '~Anonim' o 2011-02-06 18:18:56 |
[ |
Zgłoś |
] |
|
|
witam a jaie objawy ma twoje roczne dziecko .ja tez jestem mama rocznej dziewczynki i tez mamay podejrzenie gruzlicy .podaje mail i prosze o kontakt kasia_siergiej@poczta.onet.pl |
|
| Kilka uwag |
|
|
|
| '~a.' o 2012-08-05 16:12:25 |
[ |
Zgłoś |
] |
|
|
Warunki w szpitalu nadal nie poprawiły się. Spędziłam w nim z kilkunastomiesięcznym dzieckiem długie tygodnie. Szpital opisany w artykule to odległa przeszłość - co najmniej 15 lat. Ten zdobywający nagrody mieścił się zupełnie gdzie indziej, miał inne warunki. Opieki dla dzieci przedszkolnych nie ma, bo przedszkole zlikwidowano w 2008 r. Nie ma też żadnej przestrzeni gdzie dziecko poniżej 6 r. życia mogłoby się bezpiecznie bawić w niepogodę. Jest 2-3 m kw wolnej przestrzeni w sali i piaskownica, w której deski dawno spróchniały, a piasek nie był zmieniany od lat. Opieka jest zapewniana przez szkołę przyszpitalną dla dzieci chodzących do podstawówki i gimnazjum.
·przeczytaj dalszy ciąg komentarza· |
|
| MASAKRA |
|
|
|
| '~P.' o 2013-02-02 13:23:23 |
[ |
Zgłoś |
] |
|
|
Mając niecałe 18 lat trafiłam do tego szpitala z gruźlicą. Nie była to zaawansowana jeszcze choroba, ale mimo to musiałam przeleżeć w szpitalu minimum 6tyg po zdiagnozowaniu choroby a diagnostyka trwała tydzień. Miałam ogromne problemy z przyjmowaniem leków, byłam bardzo słaba, miałam ogromne problemy z układem pokarmowym. Wysiadła mi wątroba, w związku z czym miałam zawieszone leczenie. Ponadto wymagałam rehabilitacji związanej z chorobą reumatyczną - owszem, odbywała się takowa i to był najmilszy aspekt mojego 2,5-miesięcznego pobytu tam - p. Bogusia umilała każdy dzień, choć warunków do ćwiczeń absolutnie nie było -
·przeczytaj dalszy ciąg komentarza· |
|
| Odp. |
|
|
|
| '~Anonim' o 2013-05-29 11:00:00 |
[ |
Zgłoś |
] |
|
|
Najgorsze, że takiej alternatywy nie ma, a to potworne miejsce jest jedynym takim oddziałem na całą Polskę. Z uwagi na skandaliczne warunki sanitarne na wniosek sanepidu oddział miał być zamknięty już dwa lata temu, a niestety nie zmienia się nic. Najgorsze, że zmieniając naprawdę niewiele - głównie podejście do zarządzania - można by tu zmienić ogromnie dużo. |
|
| To chyba opis innego szpitala ? |
|
|
|
| '~Bexx' o 2013-06-18 17:31:28 |
[ |
Zgłoś |
] |
|
|
Po niedawnym remoncie budynku z elewacji odpadają całe płaty tynku odsłaniając gołe cegły, dach przecieka, w pokojach grzyb. Brudno!!!! W łazience po "umyciu" podłogi brudy zgarniane są przez Panie sprzątające w róg łazienki i tam pozostawiane. Na tarasie i w pokojach komary zżerają dzieciaki żywcem. Gdzie ta cudowna, ciepła atmosfera z artykułu?? Lekarze i pielęgniarki są raczej opryskliwe, niczego nie można się dowiedzieć, dopytać. Chłopcy palą papierosy w lesie obok budynku szpitalika, pielęgniarki udają, że nic nie widzą (choć spaceruje się ścieżkami leśnymi po niedopałkach) - na szczęście w lesie jest wilgotno,
·przeczytaj dalszy ciąg komentarza· |
|
